کاتبان مصری و فرسایش مفاصل
مطالعات نشان می‌دهد که کاتبان مصری در اثر کار دچار آسیب دیدگی می‌شدند.
از کمر درد گرفته تا فشار چشم، کار اداری می‌تواند تأثیرات خود را بر بدن بگذارد. اما به نظر می‌رسد چنین خطراتی چیز جدیدی نیست: محققان دریافته‌اند که کاتبان و حکاکان مصری در نتیجه کار و تلاش‌ها، آسیب لگن، فک و شست خود را تجربه کرده‌اند.
کارشناسانی به مطالعه بقایای کاتبان دفن شده در قبرستان ابوصیر مصر، بین سال های 2700 تا 2180 قبل از میلاد پرداختند. آنها می‌گویند که در مقایسه با مردانی که کارهای دیگری انجام می‌دادند، کاتبان نشانه‌هایی از فرسایش مفاصل را داشته‌اند.
پترا بروکنر هاولکوا، نویسنده اول این مطالعه، در موزه ملی پراگ گفت: «مطالعه ما باید به این سؤال پاسخ دهد که چه عوامل خطرساز شغلی با حرفه کاتبان در مصر باستان مرتبط بوده است. او افزود که این کار همچنین می‌تواند به شناسایی کاتبان در میان اسکلت‌های افرادی که عنوان یا حرفه‌شان ناشناخته است کمک کند.
در مجله ساینس ریپورت (Scientific Reports)، این تیم نحوه تجزیه و تحلیل بقایای 69 مرد بالغ از ابوصیر مربوط به هزاره سوم قبل از میلاد را که 30 نفر از آنها کاتب بودند را تشریح کرده‌اند.
تنها یک درصد از جمعیت مصر قادر به خواندن و نوشتن بودند. چنین مردانی از موقعیت اجتماعی بالایی برخوردار بوده و کارهای اداری مهمی را انجام می‌دادند. ورونیکا دولیکووا، یکی دیگر از نویسندگان این مطالعه، گفت که کاتبان در دوران نوجوانی شروع به کار در یک حرفه می‌کردند که ممکن بوده چندین دهه ادامه داشته باشد.
یافته‌های پژوهش
با این حال، به نظر می‌رسد که کار کاتبان مصری ضرر داشته است. تیم پژوهش تفاوت‌های کوچکی را در شیوع برخی ویژگی‌های اسکلتی بین کاتبان و غیرکاتبان یافتند. مطالعات نشان می‌دهد که در این دو گروه بسیار شبیه به هم، در کاتبان بروز فرسایش مفصلی بیشتر بوده است.
فرسایش مفاصل شامل استئوآرتریت در مفاصل بین فک پایین و جمجمه، استخوان ترقوه راست، شانه راست، شست راست، زانوی راست و ستون فقرات به ویژه در ناحیه گردن می‌باشد.
این تیم همچنین نشانه‌هایی از فشار فیزیکی روی بازو و استخوان لگن چپ و همچنین فرورفتگی در کاسه زانو و تغییرات در مچ پای راست پیدا کردند.
محققان بیان کردند که برخی از تغییرات می‌تواند تحت تأثیر پیری برخی از کاتبان مصری در هنگام مرگ باشد. آنها گفتند که نتایج با حالت‌هایی که کاتبان در هنر باستان داشتند مطابقت دارد. بازوها بدون تکیه گاه و سرشان به سمت جلو – وضعیتی که به ستون فقرات فشار وارد می‌کند.
آنها گفتند که تغییرات اطراف فک نیز می‌تواند به چنین حالت‌هایی مرتبط باشد. کاتبان برای ساخت ابزارهای عجله‌ای خود مانند ساختن سر برس، ابزارها را با دندان می‌جویدند. تغییرات در انگشت شست می‌تواند مربوط به گیره‌های باشد که برای نگه داشتن قلم‌ها استفاده می‌شد.
بروکنر هاولکوا گفت به احتمال زیاد کاتبان دست کم گاهی از سردرد رنج می‌بردند. همچنین شواهدی از دررفتگی فک را نیز تجربه کرده‌اند. او گفت: «ممکن است که آنها حتی از سندرم تونل کارپال روی دست رنج می‌بردند، اما متأسفانه ما نمی‌توانیم آن را روی استخوان‌ها تشخیص دهیم.»
با این حال، پروفسور آلیس رابرتز از دانشگاه بیرمنگام گفت استدلال اینکه تغییرات مفصلی شناسایی شده آیا واقعاً مربوط به فعالیت‌ها و وضعیت‌های بدنی کاتبان است یا خیر، دشوار می‌باشد.
برای مطالعه مقالات بر روی اتاق خبر کلیک کنید.
