دانشمندان سه گونه جدید از کانگورهای باستانی را کشف کرده‌اند که از 5 میلیون سال تا 40 هزار سال پیش زندگی می‌کردند. قد یکی از آنها حدود 2 متر است و اندازه‌ای دو برابر کانگورهای فعلی دارد.
طبق اعلام دانشگاه فلیندرز در استرالیای جنوبی، فسیل کانگورو غول پیکر کشف شده از گونه پروتمنودون هستند. این گونه‌های جدید نسبت به آنچه که قبلاً محققان تصور می‌کردند، تنوع بیشتری در شکل، برد و روش پرش داشته‌اند.
این تحقیق که روز دوشنبه در مجله مگاتکسا منتشر شد، بر اساس کشف چندین فسیل اسکلت کامل کانگورو است. دیرینه شناسان آنها را در دریاچه کالابونا در جنوب استرالیا پیدا کردند. این کشف به سوالات قدیمی دیرینه شناسان درباره ی پروتمنودون پاسخ می‌دهد.
فسیل‌های پروتمنودون در استرالیا نسبتاً رایج هستند. اما اغلب استخوان‌های این موجودات پراکنده پیدا می‌شدند در نتیجه درک دیرینه شناسان را از این موجودات با مشکل مواجه می‌کرد. این اولین بار است که فسیل کامل حیوان کشف شده است.
بر اساس این یافته، این کانگوروها شبیه به کانگوروهای امروزی بودند. آنها جثه‌ای بزرگ‌تر و عضلانی‌تر داشتند.
محققان بیان می‌کنند که سه گونه تازه کشف شده نیز به روش‌های مختلف می‌پریدند و برای زندگی در محیط‌های مختلف سازگار شده‌اند.
گونه‌ی پی‌ویاتور تا 170 کیلوگرم وزن داشته که تقریباً دو برابر وزن بزرگترین کانگوروهای قرمز نر امروزی است.
این گونه از کانگوروها با پاهای باریک- استخوان‌های ران نسبتاً کوتاه و استخوان‌های ساق پا بلند- بسیار شبیه به کانگوروهای قرمز و خاکستری امروزی بودند. این استخوان‌ها برای پریدن سریع و کارآمد شکل گرفته بودند.
این ساختار به آنها کمک می‌کرد که بین منابع غذایی و آب در زیستگاه خشک و باز استرالیای مرکزی حرکت کند.
در زبان لاتین نام این گونه جدید، ویاتور و به معنای مسافر است. کانگوروها احتمالاً در گروه‌های بزرگی به نام موب حرکت می‌کردند، همانطور که کانگوروهای قرمز و خاکستری امروزی این کار را انجام می‌دهند.
شکارچی اصلی آنها، دسته‌ای از شیرها بودند که اکنون نسل‌شان منقرض شده است. این شیر شکارچی تقریباً به اندازه یک سگ بزرگ بوده که در شکار کانگورو تخصص داشته است.
ویژگی‌های دو گونه دیگر
نام دو گونه جدید کشف شده دیگر عبارتند از پی‌مامکورا و پی‌داسونا.
کانگوروهای پی‌مامکورا چهارپا بودند، به این معنی که به جای پریدن روی دو پا، عمدتاً روی چهار پا حرکت می‌کردند.
این دسته از کانگوروها، بزرگ اما با استخوان ضخیم و قوی، احتمالاً نسبتاً کند و ناکارآمد بودند. این امکان است که آنها به ندرت می‌پریدند.
دانشمندان از گونه پی‌داسونا اطلاعات کمتری در دست دارند زیرا فسیل‌های کمتری را از این جانور به دست آورده‌اند. احتمالاً این نوع حیوان سرعت کمی داشته است.
کانگوروهای پروتمنودون توانایی غیرعادی برای زنده ماندن در محیط‌های مختلف داشته‌اند.
در حال حاضر گونه‌های مختلف پروتمنودون در محدوده وسیعی از زیستگاه‌ها، از استرالیای مرکزی خشک گرفته تا کوه‌های پر بارش و جنگلی تاسمانی و گینه نو، سکونت دارند.
در حال حاضر گروه دیگری از باستان‌شناسان در حال بررسی نقاشی یک کانگورو است که بیش از 12700 سال قدمت دارد.
حدود 40000 سال پیش خانواده پروتمنودون در قاره استرالیا منقرض شده‌اند. این انقراض اگرچه به دلایلی که دانشمندان نمی‌دانند، حیوانات مشابهی مانند گونه کانگوروهای والابی و کانگوروهای خاکستری را تحت تاثیر قرار نداده است.
این مطالعه به تحقیقات آینده کمک خواهد کرد و تا حدودی توضیح می‌دهد که چرا این انقراض اتفاق افتاد.
برای خواند مقالات دیگر بر روی اتاق خبر کلیک کنید.
اولین دیدگاه را ثبت کنید